Ιστιοπλοϊκες Εκδρομές

Ο Σίμος είναι ακριβώς αυτό: δίδυμες αμμώδεις παραλίες που ενώνονται σε μια στενή λωρίδα στεριάς και σχηματίζουν μια εξωτική, σχεδόν εξωπραγματική εικόνα. Όσα όμως και αν ακούσεις ή διαβάσεις για τον Σίμο… πάλι θα είσαι απροετοίμαστος για την ομορφιά του τοπίου που θα αντικρίσεις.

Εδώ δε θα ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις… Στη μια πλευρά ο Μεγάλος Σίμος –ή Σαρακήνικο-, μια παραλία 1χλμ. με ψιλή, χρυσαφένια άμμο. Στην άλλη πλευρά ο Μικρός Σίμος, που …μόνο μικρός δεν είναι σε ομορφιά. Κάθε παραλία πλαισιώνουν αμμόλοφοι που φτάνουν τα 10μ. Ακόμα πιο πίσω ένα δάσος από κέδρους προσθέτει πράσινους τόνους σε ένα τοπίο, όπου δεσπόζουν το μπλε της θάλασσας και το λευκό-χρυσαφί της άμμου.

Λέγεται πως ο Σίμος πήρε το όνομά του από έναν Καλύμνιο σφουγγαρά και το Σαρακήνικο από τους Σαρακινούς πειρατές που χρησιμοποιούσαν τον όρμο σαν καταφύγιο. Μη σε αποσπούν όμως οι λεπτομέρειες- εδώ θα περάσεις όλη σου τη μέρα στη θάλασσα χαλαρώνοντας επάνω στην άμμο και απολαμβάνοντας τα καταγάλανα θαλασσινά νερά με θέα τα Κύθηρα, ακριβώς απέναντι.

Το Παυλοπέτρι είναι μία μικρή νησίδα απέναντι από την ομώνυμη παραλία δίπλα στα Βιγκλάφια και απέναντι από την Ελαφόνησο.

Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν την κατοίκηση της περιοχής από τους αρχαιοτάτους χρόνους. Μεταξύ της νησίδας και της ξηράς βρίσκεται αρχαία πόλη, βυθισμένη, με ηλικία περίπου 5 χιλιετηρίδων η οποία αποτελεί την αρχαιότερη βυθισμένη πόλη που έχει ανακαλυφτεί.

Πρόκειται για μοναδική στο είδος της πόλη αφού έχει συγκεκριμένο σχέδιο με δρόμους, κτίρια και νεκροταφείο. Ανακαλύφθηκε το 1967 από τον Nicholas Flemming και χαρτογραφήθηκε το 1968 από ομάδα του πανεπιστημίου του Cambridge.

Το γεγονός ότι η πόλη βυθίστηκε, βοήθησε να διατηρηθούν τα σημερινά ευρήματα. Η έρευνα απέδειξε ότι η πόλη ήταν το κέντρο μιας ακμάζουσας βιομηχανίας κλωστοϋφαντουργίας. Επίσης, το γεγονός ότι ανακαλύφθηκαν πολλά πιθάρια από την Κρήτη, φανερώνει πως η πόλη ήταν και μεγάλο εμπορικό λιμάνι. Το έργο της αρχαιολογικής ομάδας συγκεντρώθηκε σε ένα βίντεο ντοκιμαντέρ του BBC 2, “Η πόλη κάτω από τα κύματα: Παυλοπέτρι” .

Το Γεωπάρκο της παράλιας ζώνης του Αγίου Νικολάου συμπεριλαμβάνεται στον Άτλαντα των Γεωλογικών Μνημείων του Αιγαίου και αξιώνει σήμερα με ισχυρά ερείσματα μια θέση στο Δίκτυο των Γεωπάρκων της Ευρώπης.
Στις παράκτιες τοποθεσίες Αγία Μαρίνα, Κόρακας και Σπίθα, οι απολιθωμένοι μάρτυρες ενός μακρινού παρελθόντος κρατούν φυλαγμένα τα μυστικά και τους κωδικές της εποχής τους.Σύμφωνα με μελέτη του Καθηγητή Ευαγγέλου Βελιτζέλου, Διευθυντή του τομέα Ιστορικής Γεωλογίας – Παλαιοντολογίας του ΕΚ του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις απολιθωματοφόρες θέσεις του Αγίου Νικολάου τα ευρήματα είναι μοναδικά στον ευρωπαϊκό χώρο και ανεκτίμητης επιστημονικής σπουδαιότητας.
Γεωλογικές ταραχές, σεισμοί και ηφαιστειακή δραστηριότητα οδήγησαν στην απολίθωση της παλαιοχλωρίδας της περιοχής, εκατομμύρια χρόνια πριν την εποχή μας. Η οργανική ύλη δένδρων, φυτών αλλά και μαλακίων, αντικαταστάθηκε μόριο προς μόριο από διαλύμματα πυριτίου και ασβεστίου σε μια υπομονετική διαδικασία που συντελέστηκε κάτω από τη θάλασσα.
Ριζικοί κόμβοι που φτάνουν σε διάμετρο το 1μ και πλήθος απολιθωμένων πλασμάτων, σώζονται σήμερα σε μεγάλη έκταση της παραλίας του Αγίου Νικολάου και αποτελούν ένα γεωλογικό μουσείο ανυπολόγιστης αξίας που κατακτά τη θέση του ανάμεσα στα διατηρητέα μνημεία της φύσης.

Το Ακρωτήριο Μαλέας είναι το δεύτερο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας μετά το Ακρωτήριο Ταίναρο. Λέγεται και Ξυλοχάφτης επειδή πολλά πλοία βυθίστηκαν πλησίον του κάβου.
Στην αρχαιότητα ο Κάβο Μαλιάς αποτελούσε σημαντικό ναυτικό πέρασμα. Οι συχνές εναλλαγές του καιρού όμως προκαλούσαν έντονα προβλήματα ιδίως με τους ισχυρούς τοπικούς ριπαίους ανέμους που παρατηρούνται μέχρι την εποχή μας.
Πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς είχαν κάνει αναφορά για τον Κάβο Μαλιά. Ο Όμηρος στην Οδύσσεια, ο Στράβων, ο Παυσανίας και ο Πολύβιος είχαν γράψει για τις συμφορές που μπορούσαν να βρουν τους ναυτικούς που τολμούσαν να περάσουν από τον Κάβο Μαλιά.
Στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχε στο Ακρωτήριο του Μαλέα ένα ερημοκκλήσι προς τιμή των Ταξιαρχών. Ο ερημίτης που ζούσε εκεί σήμαινε τη μικρή καμπάνα κάθε φορά που έβλεπε να διέρχεται κοντά κάποιο ιστιοφόρο προκειμένου να τον εφοδιάσουν με τρόφιμα, που πρόθυμα γινόταν όταν βεβαίως οι καιρικές συνθήκες το επέτρεπαν.
O πέτρινος φάρος του Μαλέα κατασκευάστηκε το 1883. Έχει ύψος πύργου 15 μέτρα και εστιακό ύψος 40 μέτρα.
Λειτούργησε πρώτη φορά το 1883 ενώ ο τελευταίος φαροφύλακας ο Βατικιώτης Βαγγέλης Κυνηγαλάκης τον άναψε για τελευταία φορά το 1983 ύστερα από 23 χρόνια θητείας στον Κάβο Μαλιά. Χαρακτηρίστηκε ιστορικό και διατηρητέο μνημείο το 2006, λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια, διαθέτει δύο φαροφύλακες ενώ η ανακαίνισή του ολοκληρώθηκε το 2009 με δαπάνη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη.

Μονεμβασιά, Μονεμβάσια ή Μονεμβασία, όπως και να την πείτε σωστό είναι.

Η ονομασία αυτής της περιοχής προέρχεται από τα συνθετικά «μόνη» και «έμβασις» (είσοδος). Μόνη είσοδος, καθώς η πύλη για να μπεις στην καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς είναι μία και μοναδική. Τουλάχιστον από τη στεριά…

Όποιος προσεγγίζει το βράχο της Μονεμβασιάς δια θαλάσσης αντικρίζει μία αξέχαστη εικόνα, καθώς η μικρή μεσαιωνική πολιτεία προβάλλει αχνή σε όλο της το μεγαλείο, σφηνωμένη στο βράχο, περιφραγμένη από τα τείχη της που κατεβαίνουν απότομα ως τη θάλασσα…
Αντίθετα η καστροπολιτεία είναι αθέατη από τη στεριά.
Μια στενή λωρίδα γης και γέφυρα μήκους 130 μ. συνδέει το βράχο της Μονεμβασιάς με τη γη της Λακωνίας. Ακριβώς πριν τη γέφυρα απλώνεται η νέα πόλη της Μονεμβασιάς.